تجهیزات پیش تنیدگی

تجهیزات پیش تنیدگی (Prestressed Equipment)

• صفحه تکیه‌گاهی یا Anchore Block: جنس تکیه‌گاه همانند شیپوری از آلیاژ خاصی می باشد و در فشارهای بالا مقاومت زیادی دارد و در انواع مختلف بصورت یک یا چند سوراخه (۱ تا ۳۲ سوراخ) در شکل‌های تخت یا گرد ساخته می شود. انکور بلاک، رابط بین جک هیدرولیک و تکیه‌گاه در هنگام عملیات کشش می‌باشد.

• گوه (Wedges): این قطعه یکی از مهمترین ادوات پیش تنیدگی محسوب می شود، زیرا کیفیت آن در تداوم نیروی پیش تنیدگی بسیار تعیین کننده است. در هنگام فرایند کشش، گوه ها در داخل سوراخ‌های صفحه تکیه‌گاهی (Anchore Block) قرار می‌گیرند و مانع از برگشت کابل‌ها به حالت اولیه می‌شوند. با توجه به نوع صفحه تکیه‌گاهی (انکور بلاک)، از گوه های دو یا سه قطعه ای استفاده می‌شود.

• قطعه شیپوری (Anchorage Guide): از ابزار و ادوات پیش تنیدگی می باشد و در زمان کشش، نقش تکیه گاه را در بتن ایفا کرده و وسیله انتقال نیرو به بتن می باشد. به همین دلیل . همچنین از آلیاژ مخصوصی ساخته شده که می تواند در فشارهای بالا مقاومت نماید. از این قطعه در سیستم چسبیده (bonded) استفاده می‌شود و ظرفیت آن از ۵ الی ۳۲ رشته کابل متغیر است؛ که بسته به شرایط پروژه قابل تغییر است.

• فوم حفره‌ساز: این محصول بین قطعه شیپوری و قالب نصب می‌شود. بعد از بتن ریزی و باز کردن قالب‌ها، فوم ها از درون بتن خارج شده و از فضای به وجود آمده جهت نصب تجهیزات تکیه‌گاهی (Anchorage) نظیر صفحه تکیه‌گاهی (انکور بلاک) و گوه‌ها و سپس انجام عملیات کشش توسط جک هیدرولیک، استفاده می‌شود. از فوم در سیستم پیش تنیدگی چسبیده (Bonded) استفاده می‌شود.

• حفره ساز یا پاکت فورمر: یک قطعه پلاستیـکی است که به صفحه مهاری (انکوریج) تک رشـته متصل می شود و به قالب می‌چسـبد. حفره ساز را همانند فوم، پس از بتن ریزی و باز کردن قالب‌ها، از جای خود خارج کرده و پس از نصب گوه‌ها بر روی کابل‌ها، عملیات کشش توسط جک انجام می‌شود. از حفره ساز در سیستم پیش تنیدگی آزاد (Unbonded) استفاده می‌شود.

• آرماتور فنری: در سیستم پیش تنیدگی گیردار (Bonded)، هنگام انجام عملیات کشش توسط جک، نیروی بسیار زیادی به بتن محل تکیه گاه وارد می‌شود. به همین دلیل جهت جلوگیری از ترکیدن بتن محل تکیه‌گاه و تقویت آن، از این آرماتورهای تقویتی که به صورت فنری تهیه و دور شیپوری قرار می‌گیرد، استفاده می‌شود. لازم به ذکر است بسته به تعداد رشته شیپوری از طول، قطر و گام مختلف تهیه می شود.

ترکیدن بتن در محل تکیه‌گاه، می‌تواند در اثر عدم تقویت مناسب بتن در تکیه‌گاه، کیفیت نامطلوب بتن و … رخ دهد. در شکل زیر، نمونه هایی از ترکیدگی بتن در محل تکیه گاه را مشاهده می‌فرمایید.

• غلاف (داکت): از غلاف در سیستم گیردار (Bonded) استفاده می‌شود که کابل‌ها از داخل آن عبور داده می‌شوند. جنس غلاف از ورق های گالوانیزه بوده و در شکل‌های گرد و تخت وجود دارد. غلاف ضمن محافظت از کابل‌ها، نقش بسزایی در هماهنگ کردن و قرار گرفتن کابل‌ها در ارتفاع و مسیر مورد نظر دارد.

• وصله غلاف: با توجه به محدود بودن طول غلاف ها، برای رسیدن به طول های بالاتر نیاز به وصله غلاف داریم. وصله غلاف از جنس همان غلاف و یا پلاستیک است؛ اما قطر داخلی آن بیشتر از غلاف مورد استفاده می‌باشد تا غلاف در داخل آن وارد شود. پس از قرار دادن وصله میان دو غلاف، با چسب پهن مخصوص، اتصال وصله به غلاف‌ها محکم می‌شود.

• فاصله نگه دار یا اسپیسر: این قطعه با توجه به ارتفاع غلاف یا کابل ها از قالب کف، ارتفاع های مختلف دارد و کابل ها را چه به صورت انفرادی و چه همراه غلاف، طبق ارتفاعی که در نقشه  وجود دارد، تا قبل از بتن ریزی نگهداری می کند. این قطعه بسته به ارتفاع از جنس پلاستیکی و یا فلزی ساخته می شوند.

• درپوش صفحه مهاری (گریس کپ): قطعه‌ای پلاستیکی بوده که داخل آن با گریس پر شده است. در سیستم گیردار یا Bonded بعد از انجام عملیات کشش و برش کابل های اضافی، این درپوش بر روی صفحه مهاری تک رشته (مونو انکوریج) قرار می‌گیرد و از کابل، گوه و صفحه مهاری در برابر خوردگی محافظت می کند.

با فشار درپوش روی صفحه مهاری، گریس موجود در درپوش از شیار میان گوه وارد حفره صفحه مهاری شده و حفاظت در برابر خوردگی را انجام می‌دهد.

• رابط شیلنگ هواکش: قطعه‌ای پلاستیکی که شیلنگ هواکش به آن متصل می‌شود و در انتهای غلاف و همچنین در کابل‌های با طول بالا در وسط غلاف نیز نصب می شود. بعد از بتن ریزی، گروت از طریق شیلنگ گروت وارد غلاف شده و از طریق شیلنگ هواکش ها خارج می شود.